Pracodawca ustala porę nocną na podstawie art. 1517 § 1 Kodeksu pracy. Według tego przepisu pora nocna obejmuje 8 godzin, bez żadnej przerwy, między 21:00 a 7:00. Jeśli pracodawca ustali porę nocną między 23:00 a 7:00, to pracownik odpracowujący wyjście prywatne od 5:00 do 7:00 będzie pracował w nocy. O ile nie będzie mu przysługiwać dodatek za godziny nadliczbowe, o tyle pracodawca musi mu wypłacić dodatek za pracę w porze nocnej. Wynosi od 4,76 zł do 5,65 zł brutto za 1 godzinę pracy w nocy w 2024 roku.
Załóżmy, że pracownik pracuje od 7:00 do 15:00. Zależy mu na wcześniejszym zakończeniu pracy – już o 13:00. Jeżeli chce odpracować 2 godziny w ten sam dzień, np. od 5:00 do 7:00, musi to uwzględnić we wniosku lub złożyć oddzielny. Kiedy pracodawca go zaakceptuje, pracownik może odpracować wyjście w celu załatwienia spraw osobistych w preferowanych godzinach. Co ważne, w tym przypadku nie dojdzie do naruszenia przepisów o czasie pracy, mimo że pracownik zacznie pracę ponownie w tej samej dobie pracowniczej. Jeśli pracownik skończy pracę o 15:00 poprzedniego dnia i zacznie pracę o 5:00 kolejnego dnia, wykorzysta nieprzerwany odpoczynek dobowy, który musi wynosić co najmniej 11 godzin. W tym przypadku odpoczynek wyniesie 14 godzin.
Stanowisko resortu z 28 sierpnia 2013 roku podkreśla, że przepisy dotyczące wyjścia z pracy w celu załatwienia spraw osobistych nie regulują ani warunków udzielania takiego zwolnienia, ani zasad jego odpracowywania. W efekcie pracodawca może je doprecyzować w przepisach wewnątrzzakładowych, np. układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy. Mógłby zawrzeć w nich postanowienie, że pracownicy nie mogą odpracowywać wyjść prywatnych w porze nocnej.